تاریخچه پیدایش اورژانس در جهان به‌روزهایی برمی‌گردد که بنگاه کفن‌ودفن محلات ارائه‌دهنده آمبولانس بوده و تا زمان رسیدن بیمار به بیمارستان از او مراقبت صورت نمی‌گرفته است امروزه در سیستم EMS پیشرفته مراقبت از بیمار از صحنه حادثه شروع می‌شود و EMS بخشی از سیستم زنجیره‌ای در مراقبت از بیمار است كه از زمان وقوع حادثه یا بیماری تا بازتوانی و مرخصی بیمار ادامه می‌یابد. بر همگان آشكار است كه انجام خدمات كافی و مقید به بیمار یا فرد حادثه‌دیده در زمان وقوع حادثه و در حین انتقال او به بیمارستان ضمن نجات جان وی از مرگ حتمی از وقوع بعضی از خطرات و پیامدهای غیرقابل‌جبران جلوگیری به عمل می‌آید. انتقال صحیح و به‌موقع یك فرد حادثه‌دیده كه دچار تروما گردیده است می‌تواند او را از یک‌عمر روی صندلی چرخ‌دار نشستن نجات دهد. چیزی كه متأسفانه در جامعه شاهد آن هستیم.

          در سال 1345 پس از فروریختن یکی از سالن‌های فرودگاه مهرآباد و کشته شدن تعداد زیادی از هم‌وطنان و مجروح شدن عده زیادی از آن‌ها درحالی‌که هیچ سیستم از قبل طراحی‌شده‌ای برای کمک به مجروحین این‌گونه حوادث نبود مسئولین وقت بعدازآن حادثه با همکاری کشور آمریکا تصمیم و مبادرت به راه‌اندازی سیستمی بنام فوریت‌های پزشکی کردند. در آن موقع ایران چهارمین کشور دارنده این سیستم در جهان بود؛ درسال 1345 اورژانس 115 ایران کامل‌ترین اورژانس بود و آمبولانس‌های آن زمان به کامل‌ترین وسائل امداد و نجات تجهیز شده بودند. در سال‌های 1352 به بعد تنها در مراكز استان‌ها پایگاه‌های اورژانس به وجود آمد و رفته‌رفته توسعه یافت و در شهرستان‌ها نیز پایگاه اورژانس 115 دایر گردید.

          مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های سیرجان در حال حاضر با 90 نفر نیروی عملیاتی و ستادی؛ 14 پایگاه اورژانس 115 شهری و جاده‌ای؛ یک پایگاه اورژانس هوایی؛ یک مرکز هدایت عملیات بحران (EOC)؛ یک مرکز ارتباطات 115 و 1 مرکز پیام اورژانس 115، مشغول به فعالیت و ارائه خدمات فوریت‌های پزشکی به هموطنان عزیز می باشد.